"Γεννήθηκα το 1921, στις 9 Μαρτίου, στην Αθήνα. Ο πατέρας μου λεγόταν Παντελής και η μητέρα μου Ευτέρπη. Έχω έναν αδερφό, τον Γιάννη, δέκα χρόνια μεγαλύτερό μου. Εγώ ήρθα στη ζωή μετά το θάνατο του μοναδικού κοριτσιού που είχαν οι γονείς μου, της Νανάς. Ο Γιάννης και η Νανά είχαν διαφορά ενός έτους. Όταν πέθανε η Νανά, σε ηλικία επτά ετών, ο πατέρας και η μητέρα, θέλησαν να την αντικαταστήσουν. Περίμεναν, λοιπόν, ότι το παιδί που θα έρθει θα είναι κορίτσι. Δυστυχώς όμως δεν ήταν. Ήμουν εγώ! Πολλοί με ρωτούν αν το Χορν είναι το πραγματικό μου όνομα ή είναι ψευδώνυμο. Ομολογώ ότι αυτή η ερώτηση με έχει πολύ ταλαιπωρήσει. Είναι, όμως φυσικό να γεννιέται αυτή η απορία στους ανθρώπους, αφού το όνομα Χορν δεν μοιάζει καθόλου Ελληνικό. Ναι, η καταγωγή από τη μεριά του πατέρα μου δεν είναι Ελληνική. Ο παππούς μου ήταν Αυστριακός. Οι Χορν δεν είμαστε από τους Βαυαρούς που ήρθαν με τον Όθωνα. Ο πατέρας του πατέρα μου, ήρθε πολύ αργότερα στην Ελλάδα. Ερωτεύτηκε τη γιαγιά μου, βέρα ελληνοπούλα και την παντρεύτηκε. Τα πρώτα χρόνια μετά το γάμο τους έζησαν στην Τεργέστη. Εκεί γεννήθηκαν ο πατέρας μου και ο αδερφός μου."
Ο Δημήτρης Χορν, γιος του γνωστού θεατρικού συγγραφέα Παντελή Χορν και της Ευτέρπης Αποστολίδη, μεγάλωσε σε ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον. Παρά την αριστοκρατική του καταγωγή έζησε φτωχικά χρόνια. Πρωτοεμφανίστηκε στο θεατρικό σανίδι όταν ήταν 7 μηνών και το 1937 εισήχθη στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου.Συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα που πέρασαν από την ελληνική θεατρική σκηνή και έπαιξε σε μερικά από τα σπουδαιότερα έργα που γράφτηκαν ποτέ. Η καριέρα του εκτοξεύεται, και λίγα χρόνια αργότερα, το 1961, ο Χορν κερδίζει το βραβείο Α' Ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, με την ταινία "Αλίμονο στους νέους" σε σενάριο των Α. Σακελλάριου και Χρ. Γιαννακόπουλου. Στην "Οδό Ονείρων" είχε αυτό το θείο τραγούδι το "Ηθοποιός σημαίνει φως". Ποιος να φανταστεί ότι σε ένα τραγούδι τόσο μελωδικό θα μπορούσε και εκεί ο Χορν να είναι τεράστιος...; Έλαμψε τόσο στην ηθοποιία όσο όμως και στην ραδιοφωνία. Είχε "περάσει" στον κόσμο με ιδιαίτερο κέφι και φινέτσα ένα "αεράκι" εβδομαδιαίων πεντάλεπτων εκπομπών, που έγραφε ο Κ. Πρετεντέρης. Με μια σουρεαλιστική ειρωνεία στη φωνή του, διαβάζει, φανταστικά γράμματα ακροατών στην εκπομπή Ο ταχυδρόμος έφτασε. Είχε μεγάλη αδυναμία και μεγάλο θαυμασμό στον Κ. Καραμανλή. Βγαίναν, τρώγανε μαζί, ο Καραμανλής, ο Χατζιδάκις, ο Μινωτής αλλά του Καραμανλή του είχε ιδιαίτερη αδυναμία και τρομερό θαυμασμό, δεν μπορούσες να πεις κουβέντα για τον Καραμανλή, ήταν το ίνδαλμά του. Μια φωνή μεστή, τόσο ερωτική η οποία σε γεμίζει συναισθήματα και σε ηρεμεί. Ένας Ζεν Πρεμιέ. Ένα φωτεινό ταλέντο, του οποίου το φως έσβησε σαν σήμερα στις 16 Ιανουαρίου 1998, σε ηλικία 77 ετών από καρκίνο.
Vodka
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου